Mobilisatie-Oorlogskruis korporaal Koeten naar Kazemattenmuseum

In Oirschot werd kort geleden met een ceremonie postuum het Mobilisatie-Oorlogskruis uitgereikt aan de familie Koeten. Op zaterdag 12 november dragen zij deze onderscheiding over aan de voorzitter van het Kazemattenmuseum.
Korporaal Cornelis Jacob Koeten (1917) was in de dertiger jaren van de vorige eeuw  ingedeeld bij het 21e Regiment Infanterie Specialisten Compagnie. Tijdens de mobilisatie van 1939 kwam hij in de Stelling Kornwerderzand terecht. Daar bleef hij tot de capitulatie van Nederland op 15 mei 1940. Hij heeft daarna enige tijd gevangen gezeten in een school in Den Oever.
Op Kornwerderzand was korporaal Koeten gelegerd in kazemat IV, de commandokazemat. In die kazemat was ook het verblijf van commandant kapitein Boers, met wie Koeten regelmatig contact had. Korporaal Koeten was geschutcommandant mitrailleurs in kazemat IV.

De familie Koeten vindt dat het Mobilisatie-oorlogskruis terecht hoort in het Kazemattenmuseum, de plek waar korporaal Koeten dienst heeft gedaan. Ook vindt de familie het belangrijk dat hier aandacht voor is. De soldaten die in de stelling Kornwerderzand voor de vrijheid hebben gestreden, werden na de capitulatie naar huis gestuurd. Daarna was er weinig aandacht voor deze soldaten. Geen nazorg dus. Het is, aldus de familie Koeten, een vergeten groep die op deze manier een gezicht krijgt.
Het Mobilisatie-Oorlogskruis wordt op zaterdag 12 november om 11.00 uur bij kazemat IV  door Sjaak Koeten aan voorzitter Kees Terwisscha van Scheltinga overhandigd in aanwezigheid van vele familieleden en ook de wethouder Lilian Peters van Hollands Kroon. Winkel, de geboorteplaats van Cornelis Jacob Koeten, is nu onderdeel van die gemeente.

Het Kazemattenmuseum is blij met deze aanwinst. De verhalen die het museum verteld worden met deze schenking en het tentoonstellen van de onderscheiding weer een stuk persoonlijker.

Het Mobilisatie-Oorlogskruis is een Nederlandse onderscheiding, ingesteld door koningin Juliana in 1948 en bestemd voor Nederlandse militairen en andere Nederlandse onderdanen die tussen 6 april 1939 en 3 september 1945 militaire werkzaamheden hebben verricht in het belang van het Koninkrijk. In een Koninklijk Besluit van 19 oktober 1951 werd bepaald dat na 15 november 1951 geen aanvragen meer konden worden ingediend. Op 1 oktober 1992 werd het kruis door koningin Beatrix opnieuw ingesteld.
Om de onderscheiding te mogen dragen moest men een machtiging tot het dragen aanvragen. Wanneer die machtiging was verleend kon men – op eigen kosten – het kruis aanschaffen.
Dat is in 1992 veranderd. Vanaf dat moment wordt het Mobilisatie-Oorlogskruis door de Minister van Defensie kosteloos toegekend.

Dat veel gemobiliseerde militairen in aanmerking kwamen voor dit kruis is nooit tot de Nederlanders doorgedrongen. Tot op heden worden daarom nog steeds Mobilisatie-Oorlogskruisen aan inmiddels hoogbejaarde veteranen toegekend en door kinderen of kleinkinderen postuum aangevraagd.
Het Mobilisatie-Oorlogskruis 1939-1945 is ontworpen door Frans Smits. Het is een vierarmig, bronzen kruis met een middellijn van iets meer dan vier centimeter. De armen lijken op zwaardpunten. Tussen de armen van het kruis zijn twee gekruiste steekwapens. Dat zijn “stormdolken”, op een kleine stralenbundel geplaatst. In het midden van het kruis is de in de mobilisatiedagen gedragen helm van de Nederlandse infanterie geplaatst met daarop een lauwertak. De achterzijde is vlak, met in een cirkelvormig vlak de tekst “DEN VADERLANT GHETROUWE”. Het lint is paars met een smalle oranje middenstreep.

Recente berichten

Facebook

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons

👍Mooi en indrukwekkend opgezet museum. Fantastisch dat er zoveel bunkers en materiaal bewaard is gebleven, schreef David van den Bosch uit Renkum in zijn review.
Het museum geeft een goed beeld van hoe de soldaten die oorlogsdagen hebben beleefd.
Alles heel overzichtelijk en goed begaanbaar.
Ode aan alle vrijwilligers die zich zo inzetten voor dit mooie museum.
Was zeker de rit van 2 uur meer dan waard.
... Lees MeerLees Minder

👍Mooi en indrukwekkend opgezet museum. Fantastisch dat er zoveel bunkers en materiaal bewaard is gebleven, schreef David van den Bosch uit Renkum in zijn review.
Het museum geeft een goed beeld van hoe de soldaten die  oorlogsdagen hebben beleefd.
Alles heel overzichtelijk en goed begaanbaar.
Ode aan alle vrijwilligers die zich zo inzetten voor dit mooie museum.
Was zeker de rit van 2 uur meer dan waard.

3 ReactiesReageer op Facebook

Top museum.

Zijn jullie iedere dag open?

Idd hulde aan de vrijwilligers👏👏

Photos from WW1&2 War Travel Guides's post ... Lees MeerLees Minder

Image attachmentImage attachment+Image attachment

1 ReactieReageer op Facebook

Mooi en indrukwekkend museum!

🪖𝐊𝐨𝐫𝐧𝐰𝐞𝐫𝐝𝐞𝐫𝐳𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐬 𝐝𝐞 𝐊𝐨𝐮𝐝𝐞 𝐎𝐨𝐫𝐥𝐨𝐠🪖

Na de bevrijding in 1945 was de Amerikaanse politiek erop gericht de militairen uit Europa terug te trekken.
In 1947 sprak de Amerikaanse president Truman echter de zogenoemde Truman-doctrine uit. Die hield in dat de Verenigde Staten alle vrije landen zouden helpen hun vrijheid te handhaven tegenover agressieve bewegingen.

In het kader van de Koude Oorlog, de politieke en ideologische rivaliteit tussen de
Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, betekende deze Truman-doctrine dat West-Europa beschermd moest worden tegen de Sovjet-Unie.
De Koude Oorlog beheerste vooral in de jaren 1946-1962 de wereldpolitiek.

Voor Nederland gold het zogenaamde plan C. Dit plan C omvatte een grote inundatie in Midden Nederland, de IJssellinie. Daarom werd aan Kornwerderzand weer de rol van verdediging van de spuisluizen toegedacht.

Er kwamen bewakingstroepen van het Regiment Van Heutz. In de kazematten werden NATO militairen gelegerd. Van tijd tot tijd werden grote (internationale) oefeningen gehouden.

Op vier plaatsen werden Shermantanks ingegraven. Alleen de geschutskoepel bleef boven de grond. Ze waren voorzien van een ombouw met gewapend beton. Hiermee kon men een invaller tegenhouden, terwijl men zelf een minimaal doelwit vormde. Dit was een goedkopere oplossing om een grotere vuurkracht te krijgen.

Een voorbeeld hiervan is op het museumterrein aanwezig. Vier tanks van dit type met een gelijksoortige koepel hebben in de periode 1952-1960 in het kader van plan C deel uitgemaakt van de bewapening van Kornwerderzand.

Bij een explosie van granaten voor één van de Sherman-tanks zijn indertijd twee Amerikaanse militairen om het leven gekomen.

Zware mitrailleurs Vickers, Brenguns, 2" mortieren en 17-ponder anti-tankkanonnen kwamen in plaats van de vooroorlogse en Duitse bewapening.

Ook werden er, vooral op de noordhelft van de 2e linie, gebouwen bijgebouwd. Aan het interieur van de kazematten werd het een en ander gewijzigd. Beter sanitair, andere muurverf, praktischere beddenstellages en ook zuurstofpunten in de vuurkamers. Daar kon de geschutsbemanning zijn gasmaskerslang aan koppelen.
... Lees MeerLees Minder

🪖𝐊𝐨𝐫𝐧𝐰𝐞𝐫𝐝𝐞𝐫𝐳𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐬 𝐝𝐞 𝐊𝐨𝐮𝐝𝐞 𝐎𝐨𝐫𝐥𝐨𝐠🪖

Na de bevrijding in 1945 was de Amerikaanse politiek erop gericht de militairen uit Europa terug te trekken. 
In 1947 sprak de Amerikaanse president Truman echter de zogenoemde Truman-doctrine uit. Die hield in dat de Verenigde Staten alle vrije landen zouden helpen hun vrijheid te handhaven tegenover agressieve bewegingen. 

In het kader van de Koude Oorlog, de politieke en ideologische rivaliteit tussen de 
Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, betekende deze Truman-doctrine dat West-Europa beschermd moest worden tegen de Sovjet-Unie. 
De Koude Oorlog beheerste vooral in de jaren 1946-1962 de wereldpolitiek.

Voor Nederland gold het zogenaamde plan C. Dit plan C omvatte een grote inundatie in Midden Nederland, de IJssellinie. Daarom werd aan Kornwerderzand weer de rol van verdediging van de spuisluizen toegedacht.

Er kwamen bewakingstroepen van het Regiment Van Heutz. In de kazematten werden NATO militairen gelegerd. Van tijd tot tijd werden grote (internationale) oefeningen gehouden. 

Op vier plaatsen werden Shermantanks ingegraven. Alleen de geschutskoepel bleef boven de grond. Ze waren voorzien van een ombouw met gewapend beton. Hiermee kon men een invaller tegenhouden, terwijl men zelf een minimaal doelwit vormde. Dit was een goedkopere oplossing om een grotere vuurkracht te krijgen. 

Een voorbeeld hiervan is op het museumterrein aanwezig. Vier tanks van dit type met een gelijksoortige koepel hebben in de periode 1952-1960 in het kader van plan C deel uitgemaakt van de bewapening van Kornwerderzand. 

Bij een explosie van granaten voor één van de Sherman-tanks zijn indertijd twee Amerikaanse militairen om het leven gekomen. 

Zware mitrailleurs Vickers, Brenguns, 2 mortieren en 17-ponder anti-tankkanonnen kwamen in plaats van de vooroorlogse en Duitse bewapening.

Ook werden er, vooral op de noordhelft van de 2e linie, gebouwen bijgebouwd. Aan het interieur van de kazematten werd het een en ander gewijzigd. Beter sanitair, andere muurverf, praktischere beddenstellages en ook zuurstofpunten in de vuurkamers. Daar kon de geschutsbemanning zijn gasmaskerslang aan koppelen.Image attachment

1 ReactieReageer op Facebook

Ja, net en misschien wel met de Nazi's wilden de VS de USSR kapot maken. En nu weer. Schande! Btw, dat zijn uiteraard wel Britse tanks.

Laadt meer